Munchen maraþon 2013.

 

Um vorið fékk ég hringingu frá pabba: „Hvernig líst þér á maraþon í Munchen? Bændaferðir eru með flotta 5 daga pakkaferð í október.“  Já ,því ekki.  „Ok ég panta þá fyrir okkur.“

Svona einfalt var þetta nú.

Ferðin

Undirbúningur verið afslappaður enda ekki ætlunin að ráðast á nein met hvorki eigin eða annarra. Við pabbi keyrðum út á völl og vorum mættir í Leifsstöð um kl 05 að morgni 10 október. Ég hafði skroppið með syni mínum í bíó kvöldið áður og myndin var búin það seint að það var ekki nema 2 klst svefn um nóttina.

Flugið var á réttum tíma og við lentum í Munchen  eittleytið og það gekk snurðulaust að heimta farangur og áður en við vissum af þá vorum við komnir upp í rútu á leið á hótelið.  Eitthvað um 20 manns voru í þessum hóp á vegum Bændaferða en einnig voru fleiri Íslendingar á leið í hlaupið á eigin vegum.  Á leiðinni fræddi leiðsögumaðurinn okkar Sævar Skaptason um ýmislegt athyglisvert varðandi Munchen og héraðið vel studdur af glaðlyndum bílstjóranum.

Veðrið þennan dag var satt að segja hundleiðinlegt. Það rigndi eins og hellt væri úr fötu og síðan var hitastigið ekki nema örfáar gráður svo undir kvöld var nánast orðið slydduregn.

Allt um það við komumst klakklaust  á hótelið sem heitir Hotel Ibis http://www.accorhotels.com/gb/hotel-1450-ibis-muenchen-city/index.shtml og er við Dachauer stræti örstutt göngufæri við aðaljárnbrautarstöðina.  Hótelið reiknast 2*+ hvað sem það nú þýðir en er nýtískulegt hreint og snyrtilegt. Herbergin hins vegar lítil og baðherbergið afar lítið.

Við komum okkur fyrir og síðan ákváðum við að rölta í bæinn. Vegna veðurs þá var fyrsti göngutúrinn ekki nema að járnbrautarstöðinni og þar fundum við ágætis bæverskan veitingastað við báðir svangir þannig að klassísk svínasteik með puru og brúnni sósu, kartöflu „dumplings“ og hvítkálssalat með beikonbitum var eitthvað sem virkaði algerlega ómótstæðilegt.  Kaffi á eftir og við vorum tilbúnir að takast á við bæverskt haustveður.  Fórum samt ekki langt því rétt hjá stöðinni er Kringla af stærri gerðinni (Karstad). Fimm hæðir og flatarmál á við meðalstóra afrétt á Íslandi.  Röltum um góða stund en versluðum ekki mikið samkvæmt boðorðinu:  „Ekki kaupa neitt á fyrsta degi“. Ef enginn annar hefur sett fram þetta boðorð á prent þá eigna ég mér það.

Eftir Karstad þá upp á hótel og síðbúin siesta.

Eftir lúrinn þá aftur niður á stöð og fengum okkur létta máltíð á öðrum stað inni á járnbrautarstöðinni. Nú var það kartöflusúpa og síða weiswurst með sætu sinnepi og saltkringlu. Þetta var prýðisgott og svo þýskt að maður var alveg við þá að geta talað þýsku reiprennandi.

Snemma í háttinn

Vöknuðum um  7:30 næsta morgun vel hvíldir enda rúmin alveg ágæt. Morgunmaturinn var fjölbreyttur bæði egg og pylsur en einnig hefðbundið jógúrt, brauð og álegg.  Vel ert af 2* hóteli.

Planið var að hópurinn færi í stuttan hlaupatúr upp úr 9 en eitthvað seinkaði þessu þannig við fórum ekki af stað fyrr en 10:30. Fórum ca 5 km hring á rólegum hraða. Áreynslulaust og gott að fá í sig ferskt loft. Veðrið ágætt skýjað en hætt að rigna, nokkuð svalt sem sagt fínt hlaupaveður.

Eftir sturtu þá var stefnan tekin á gamla ólympíusvæðið þar sem við sóttum númerin okkar og skoðuðum sölusýninguna. Tók smá tíma að finna réttu biðstöðvarnar sem við áttum að fara á því svæðið er nokkuð stórt en svo sáum við að lokum að sporvagninn sem er með stöð fyrir utan hótelið okkar gengur beint upp á svæðið. Það verður því lítið mál að koma sér á réttan stað á sunnudaginn.

Á sýningunni tókst okkur pabba að finna fullt af hlutum sem við höfðum hingað til  ekki haft hugmynd um að okkur sárvantaði. Sumt keyptum við en annað kaupum við þá seinna.  Fórum einnig í pastaveisluna þar sem kolvetnahleðsla fékk alveg nýja og ó, svo stærri merkingu.

Upp á hótel og smá zzzzzzziesta.

Seinnipartinn var síðan rölt í miðbæinn og á stóra göngugötu milli torga þeirra Karls og Maríönnu. Hver stórverslunin á fætur annarri raðaði sér eftir götunni í þeim eina tilgangi að losa okkur við dýrmætan gjaldeyri sem hægt hafði verið að kreista úr íslenskum bönkum í gjaldeyrishöftum.  Við veittum viðspyrnu en dugði ekki alveg.

Á leiðinni heim þá fundum við ítalskan veitingastað rétt hjá hótelinu okkar Vi Vadi http://www.vivadihotel.de/#2-restaurant_en. Fengum prýðisgóðan mat með blönduðum forrétt

hússins og penne arrabiata. Ekta espresso á eftir.

Svo var bara fullvissa sig um að Ísland hefði unnið Kýpur áður en lagst var til hvílu.

Laugardagurinn mætti okkur með dumbungi og svölu veðri. Eftir morgunmat þá fórum við niður á járnbrautarstöð og keyptum okkur ferð með rútu sem fer um borgina og með er leiðsögumaður sem segir frá helstu mannvirkjum og sögu borgarinnar.  Nokkuð athyglisvert að í London eru þessir leiðsögumenn oft eins og skemmtikraftar en hér er meira lagt upp úr að allt sem mögulegt er að koma að í svona ferð sé innifalið. Eftir ferðina vorum við vissulega meira kunnugir sögu Munchen og Bæjaralands. Eftirmiðdagurinn fór í rölt um miðborgina og útimarkaðinn.

Við ákváðum síðan eftir smá siesta að fara aftur á ítalska staðinn þar sem hann lá vel við höggi í stuttu göngufæri frá hótelinu. Fengum okkur graskerssúpu með trufflusvepum og síðan risotto rustica með nautakjöti í aðalrétt. Espresso þurfti í lokin. Þetta er með magnaðri kolvetnahleðslu sem þessi veitingastaður býður upp á.

Við ákváðum að fara snemma að sofa svo við værum vel hvíldir fyrir hlaupið. En viti menn! Við ætluðum aldrei að geta sofnað. Reyndum allt, m.a. að horfa á pílukast með þýskum þulum en allt kom fyrir ekki þannig að þessi áætlun gekk ekki upp.

Hlaupadagur

Síminn vakti okkur 6:30. Við tók undirbúningur sem fylgir svona hlaupi, koma sér í hlaupafötin, hafa hlaupaúrið klárt og einnig þau föt sem við ætluðum að geyma á leikvangnum og  fara í eftir hlaupið ásamt ótal öðrum smáatriðum sem hver og einn kemur sé upp í sérvisku sinni.

Morgunverðurinn var musli með jógúrt og ávöxtum appelsínusafi og kaffi.   Við vorum snemma á ferðinni og ætlunin að taka sporvagninn kl 7:53 þar sem við vissum ekki hve lengi tæki að koma okkur á réttan stað fyrir startið.  Þegar út var komið þá var kalt og smá rigning. Það tók sporvagninn ekki nema um 10 mín að komast á rétta stöð og síðan var ca 15 mín gangur að Ólýmpíska leikvangnum þar sem við gátum geymt föt og fleira sem við vildum hafa þegar í mark væri komið.  Þar semvið höfðum góðan tíma komum við okkur fyrir á áhorfendastæðunum og höfðum góða yfirsýn yfir völlinn þar sem við myndum seinna koma í mark. Þetta er glæsilegur leikvangur og til þess að bæta fyrir kalsaveðrið undanfarið þá ákvað nú sú gula að láta sjá sig. Ég hafði verið á báðum áttum hvort ég ætti að vera í hlaupajakkanum mínum í hlaupinu en ákvað að skilja hann eftir og vera í stutterma bol . Síðar hlaupabuxur, derhúfa og buff um hálsinn var það sem ég lagði af stað með. Í hlaupabeltinu var ég með einn orkubita, gel og sykurtöflur. Nú var allt að verða klárt og 9:20 lögðum við að stað frá leikvanginum að rásmarkinu. Það var stutt ganga og við tókum okkur stöðu ca 100 m frá rámarkinu.

Klukkan 10:00 reiða startskotið af.  Hvellurinn var þvílíkur að hefur glumið um alla borg.  Eins og venjulega tekur smá tíma að komast að rásmarkinu og síðan er maður að hlaupa í nokkuð þéttum hóp til að byrja með en fljótlega fór að grisjast og maður komst á sitt tempó.  Ég var ekkert að skoða hraðann hjá mér til að byrja með heldur lét ráðast af tilfinningu þannig mér liði vel þessum fyrstu kílómetrum.  Planið var að ganga gegnum drykkjarstöðvarnar þannig ég gæti drukkið eðlilega og þyrfti ekki að reyna fá í mig vökva á hlaupum. Við fyrstu 5 km þá var ég á ríflega 27 mínútum  og var sáttur við það.  Fannst ég ágætlega stemmdur en kannski ekki alveg eins léttur á mér eins og stundum áður.  Hitti fljótlega eftir þetta á Pétur Fransson og hann benti mér á að innan um maraþonhlauparana væru líka þeir sem voru að keppa í 10 km og maður þyrfti að passa sig á að láta þá ekki draga upp tempóið hjá manni. Við 10 og 15 km mörkin var ég áfram á svipuðu tempói og hljóp afslappað og á áætlun.  Þarna vorum við að hlaupa í skógi og veðrið var alveg frábært logn , sól og ca 13-14 °C. Þetta veður hélst allt hlaupið.  Renndi gegnum hálfa maraþon markið undir 2 klst og enn var ég á góðu róli.  Hafði hugsað mér að reyna að ná upp í 35 km með planinu að ganga gegnum vatnsstöðvarnar og eftir það hugsanlega þurfa eitthvað að ganga þar sem ég hafði ekki náð eins mörgum 30+ æfingum og ég ætlaði mér.  Þetta átti hins vegar eftir að breytast.

Við 25 km finn ég að maginn er ekki alveg í lagi, er hálf flökurt og á erfitt að koma einhverju niður vatni , geli eða öðru.  Finn líka að er að verða orkuminni, farinn að þyngjast og smá sýruverkur í vinstra læri.  Ákvað við 28 km að ganga smá og fá mér orkustykki, drekka vel og safna smá kröftum. Þegar ég legg af stað aftur líður mér betur en strax eftir ca 2 km er aftur komið sama ástand. Sé ég þarf að breyta áætlun svo ég klári örugglega og tek 100 til 200 m göngu á hverjum km. Þannig tikka kílómetrarnir hægt en örugglega.  Og mikið óskaplega var ánægjulegt að sjá framundan ólympíusvæðið og þegar 1200 m voru eftir sá maður leikvanginn.  Tilfinningin að hlaupa inn á þennan glæsilega leikvang var svo sannarlega í einu orði sagt frábær og manni svall svo hugur í brjósti að ætlaði að taka hringinn inni á vellinum á góðu tempói en var næstum búinn að fá krampa í báða kálfa við hraðaukninguna svo hlaupalagið varð hálf skrykkjótt. En yfir marklínuna komst maður á 4:23:27.  Tíminn hefði getað verið betri en er sáttur miðað við aðstæður.  Var ennþá ómótt í maganum þannig gat lítið drukkið til að byrja með.  Gekk um og heilsaði upp á aðra íslendinga sem ég hitti á marksvæðinu og fylgdist með hlaupurum koma í mark meðan ég beið eftir pabba. Hann birtist síðan við markið með myndavél í hendi. Var á um 5 klst sléttum.  Við förum síðan og náum í pokana með yfirhöfnunum og röltum ú að sporvagnsstöð upp á hótel.  Eftir sturtu fórum viður lobby þar sem við hittum fleiri hlaupara og þar beið einn langþráður ískaldur enda maginn kominn í lag.  Ég held þetta hafi verið með betri bjórum sem ég hef smakkað.  Mikið rætt um hlaupið að sjálfsögðu og virtust allir ánægðir og sáttir.

Eftir góða stund í anddyrinu var smá hvíld upp á herbergi og síðan mæting í rútu 19:30 sem keyrði okkur á veitingastaðinn Augustines braustuben http://www.braeustuben.de/ .

Það er erfitt að lýsa með orðum hvernig staður þetta er .  Þetta verður að upplifast.  Þjónustan af sveittri bæverskri valkyrju  var ótrúlega skilvirk og hún lét sig ekki muna um að bera 8-9 stórar bjórkönnur í einu. Og maturinn! Hvað skal segja? Flestir við okkar borð fengu sér blandaðan bæverskan kjötrétt. Þessi  réttur samanstóð af stórum leggjarbita af svíni, hálfri önd, sneið af nautasteik og 2 stórum pylsum. Meðlætið var stór kartöfludumpling og diskur af rauðkáli. 

Að máltíð lokinni var rölt af stað heim á hótel. Komið við á kaffihúsi á leiðinni.  Allir væntanlega síðan sofnað sælir og ánægðir.

Mánudagurinn rann upp með blíðskaparveðri sem bauð upp á rölt í gamla bænum og skoða sig um. Tókum það rólega enda örlítill stirðleiki í ganglimunum. Furðu brattir samt.  Fengum okkur hádegismat á stað sem heitir 35 mm  http://www.35mm-muenchen.de/ og var þemað þarna bíómyndir eins og gefur að skilja. Sveittur hamborgari rann ljúflega niður.  Kvöldmaturinn var síðan á El Mirador http://www.elmirador-muenchen.de/ í gamla bænum. Þetta er spánskur staður sem býður upp á m.a. girnilegar steikur en við ákváðum að skella okkur á gamaldags snitchel sem var  prýðisgott.  Gott kaffi á eftir.

Þriðjudagurinn var síðan heimferðardagur og gekk allt hnökralaust fyrir sig eins og eiginlega má segja um allt í þessari ferð.  Ferðaþjónusta bænda og Sævar fararstjóri eru svo sannarlega starfi sínu vaxin.

Í heildina litið þá var þessi ferð sérlega vel heppnuð.  Hlaupið sjálft mjög skemmtilegt, fjölbreyttar vegalengdir, hæfilega stórt og auðveld braut. 

Ég er alveg til í að fara aftur J

Maraþon í London 2010

London maraþon 2010-04-25

Undirbúningurinn hafði alls ekki gengið skv áætlun.  Var í góðum gír framan af vetri en svo kom tími tognunar aftan í læri og eftir áramót nýjar starfskyldur sem skáru verulega af tímunum mínum.  Þar við bættist að tvær lengstu æfingarnar höfðu báðar endað í leiðinda magaverk sem ég kunni enga skýringu á.  Svo byrjaði að gjósa í Eyjafjallajökli og flug í Evrópu lagðist af.  Með aðeins viku til stefnu voru flugvellir í London lokaðir og alls óvíst hvenær yrðu opnaðir að nýju.Síðasta helgaræfing var laugardag viku fyrir hlaup með Eyrarskokki.  Góð mæting var og ákveðið að hlaupa upp að mastri á gamla Vaðlaheiðarveginum.  Flestir fóru frá útsýnispallinum austanmegin og voru þetta rúmir 7 km hvora leið.  Ég fór afar rólega  og stoppaði nokkrum sinnum því síst af öllu vildi ég sitja uppi með einhverja þreytuverki fram í næstu viku.  Annars gekk æfingin vel, mér fannst ég frekar léttur og hafa góðan styrk.Síðan tóku við 3 annasamir vinnudagar þar sem mér tókst þó að fara einu sinni 7 km á léttu róli.Sumardagurinn fyrsti rann upp og búið að opna flugvellina í Evrópu, þannig að ekkert var að vanbúnaði.  Frúin var að fara í „saumabústað“ við Hreðavatn svo við keyrðum þangað og Valur strákurinn okkar, háskólaneminn sísvangi sótti mig síðan og keyrði í bæinn. Áleiðinni pantaði ég borð fyrir okkur á ítölskum veitingastað um kvöldið.  Nú skyldi pastahleðslan hefjast.Eyddi deginum hjá mömmu en ákvað seinni partinn að taka smá skokk í Mosó.  Fór um 8 km .  steig á vigtina á eftir í fyrsta sinn í 3 mánuði.  Þunglyndi.Ég horfi á fréttirnar 18:30 og þá kemur í ljós að vindátt muni breytast á morgun svo flugi hefur verið flýtt til kl 05:00.  Nú jæja ekki mikill svefn í nótt en það er svo sem ekkert nýtt.Áleiðinni niður í bæ að sækja Val fyrir kvöldmat hringir síminn.  Flugfélagið að láta vita að fluginu hafi verið flýtt enn meira og skul í loftið kl 23:00.  Pastaveislan því blásin af og sukkað í næsta KFC og síðan skutlar Valur mér til Keflavíkur.  Innritunin gengur snurðulaust fyrir sig og í flugstöðinni nota ég tímann og panta hótelherbergi á Gatwick fyri nóttina.  Hringi einnig á hótelið og segi þeim ég komi seint og fæ leiðbeiningar fyrir hótelskutluna.Svo förum við ó loftið og þá tilkynnir flugstjórinn að hann þurfi að fljúga norðan við gosið í átt að Egilstöðum áður en sveigt verði í suður til London, þannig að flugtíminn muni lengjast.  Ég hafði svo sem ekki reiknað með að sofa mikið þessa nótt.Við lendum um 3:30 um nóttina á staðartíma.  Og viti menn að það virtist sem enginn hefði tilkynnt að það væri að koma flug frá Íslandi um miðja nótt og þar sem báðir flugvallarstarfsmennirnir á v akt voru uppteknir við eitthvað annað þurftum við að bíða í reyðileysi svolitla stund áður en vélin gat lagst að og hleypt okkur út.Fengum töskurnar tiltölulega fljótt og skutlan kom mér á hótelið um kl 4:30.Ágætis herbergi en ég svaf þó bara nokkra dúra. Kom mér í morgunmat um kl 9 og fór svo með Gatwick express til London um kl 11:00.  Fann hótelið sem reyndist reyndar dreifast á nokkur hús við götuna.  Tveir ungir bræður voru þarna allt í öllu.  Sennilega fjölskyldufyrirtæki.Herbergið örsmátt en þrifalegt utan þessi skrýtna lykt sem kemur stundum af þessum teppalögðu herbergjum í Englandi og mér finnst ekki viðkunnanleg en hún venst fljótleg.Skellti mér á Excel sýninguna.  Risastórt svæði uppfullt af ólíklegasta varningi sem maður hefur ekki þörf fyrir en verður að fá.  Keypti langerma London maraþon 2010 hlaupabol og Asics Kayano 16 skó sem é fékk á 108 pund sem er um 2/3 af verðinu heima.  Fékk í kaupbæti hlaupabol og buxur frá Asics sem ég tók í stærð fyrir Erlu mína.  Fór svo í pastaveisluna á svæðinu en sá svolítið eftir því.  Fannst þetta bara la la. Fór síðan með dótið upp á hótel.Seinnipartinn tók ég neðanjarðarlestina niður í bæ.  Ath með sýningar og fékk We will rock you á hálfvirði.  Svaka stuð á sýningunni , meir en þegar ég fór fyrst.Svo var bara heim í bælið.Svaf eins og steinn alla nóttina og vaknaði ekki fyrr en rúmlega sjö.  Þá heyrði ég að það var eins og hellt væri úr fötu úti.  Hafði verið að spá í stutt morgunhlaup, þrátt fyrir að allir segi að það sé alger óþarfi.  Maður dettur ekki úr æfingu á 3-4 dögum og betra er að vera hvíldur fyrir langa hlaupið.>Rigningin latti mig sem sagt og ég lataði mig fram til um 8:30 er ég fór í morgunmat.  Leit þá út um gluggann og viti menn það var sko engin rigning heldur glaðasólskin og blíða.  Vatnsrennslið sem ég heyrði hafði því komið einhver staðar annars staðar frá.  Jæja morgunhlaupinu var allavega sleppt.Eftir morgunmat skellti ég mér semsagt í bæinn aftur og til að vera ekki að labba allt of mikið ákvað ég að fara í skoðunarferð með tveggja hæða strætisvögnunum.  Hef farið þetta áður og maður sér og lærir alltaf eitthvað nýtt. Stökk út við Trafalgar torg og sá þar miðasölustað sem seldi meðal annars miða á knattspyrnuleiki.  Jæja  kallinn einn á ferð og gerir það sem honum dettur í hug og dreif mig inn og spurði hvort einhver leikur væri seinnipartinn. Ó jú Arsenal á Emirates. Já sæll og hvað kostar miðinn?  Hundrað og áttatíu svaraði kallinn og glotti.  Pund? spurði ég eins og fífl þegar ég gat losað neðri kjálkann úr bringuhárunum.  Ó já.  Það yrði sem sagt að verða eitthvað annað sem ég hefði fyrir stafni þetta síðdegið.  Ákvað að snúa aftur til hótelsins  og koma við  í risastórum verslunarkjarna sem er rétt hjá.  Þar fékk ég mér fyrst að borða, tvíréttað pasta og kjúkling.  Mildur og góður matur.  Fór síðan og verslaði sólarvörn, orkuskot og tvo pólóboli á Erlu í GAP.  Sendi SMS með mynd af bolunum til Steinu sem leist vel á.Skellti mér aftur í bæinn seinnipartinn og ath með sýningar og fékk miða á Sister act á góðu verði.  Sýningin ágæt en var svolítið að endurtaka sig.Svo var bara koma sér í háttinn.Vaknaði keppnisdaginn að sjálfsögðu löngu áður en klukkan hringdi, en hafði sofið sem steinn um nóttina.  Ætlaði í morgunmat 7:30 en þá var ekki búið að opna.  Gerði ekkert til því ég átti upp á herbergi banana, orkubar og jógúrt.  Svo var bara að setja vaselín á rétta staði og klæða sig.  Ákvað að hlaupa í nýju skónum þar sem þeir voru með meiri dempun en þeir sem ég hafði tekið með mér.  Tók þarna nokkra áhættu að byrja notkun á nýjum skóm með 42 km hlaupi.Út í neðanjarðarlest og þar sé ég aðra keppendur og ákveð að fylgja þeim.  Fólk spjallar við ókunnuga þegar það sér að er samkeppandi.  Stemmingin er blanda af spenningi, kvíða og ánægju.Þegar við erum kominn á endastöð og stígum út þá er komin rigning, eiginlega hellidemba.  Þóttist góður að hafa tekið nýja regnjakkann með.Vaxandi eftirvænting þessar 15 mínútur sem tók að ganga að rásmarkinu .  Stutt viðkoma með aftöppun og eitt orkuskot .Í röðinni á rásstað var létt yfir fólki .  Menn ræddu eldri sigra og hvers þeir væntu í dag.  Margir í furðufötum .  Sherlock Holm og Watson , bjórdós og nunna í minipilsi svo eitthvað sé nefnt.Nú hætti að rigna en heitt var í veðri og raki í lofti.  Ekki mín tegund af hlaupaveðriSvo kom startið.  Ekkert dramatískt þar sem við vorum drjúgan spöl frá startlínunni en sáum þetta á stórum skjá.  Klapp og hvatningarhróp þegar röðin fór af stað.  Gönguhraði til að byrja með en smám saman jókst hraðinn í létt skokk og að lokum eðlilegan hlaupahraða.   Allt í einu stöðvaðist nánast hlaupið en þarna hafði gatan þrengst og smástund vorum við á gönguhraða en svo rann allt af stað aftur.  Það voru breiðar brautir að mestu svo maður fann ekki mikið fyrir þrengslum en best var að fylgja þeim hraða sem massinn var á því annars þurfti endalaust að vera í svigi fram og aftur og ég vissi af fyrri hlaupum að það tekur orku.  Fyrsta mílumerkið birtist og manni fannst maður varla byrjaður.  Fann ekki fyrir neinum eymslum og leið satt að segja frábærlega.  Fyrsta vatnsstöð var við 3 mílur og ég greip eina flösku.  Þetta eru 33 cl vatnsflöskur með stút svo maður gat haldið áfram að hlaupa og tekið litla sopa. Snilld.Skyndilega rann maður í gegn um 5 km merkið og manni fannst maður rétt byrjaður.  Varla farinn að hitna.  >Rúllaði nú áfram á paci milli 5:30 og 5:47 og það var fyrst og fremst þeir sem í kringum mig voru sem réðu .  Var lítið að taka fram úr og ekki nema einstaka hlauparar sem fóru fram úr mér.  Reyndar merkilegt hvað ég sá oft 5:47 í pace þegar ég leit á Garmininn fyrri hluta hlaupsins.Við 10 km leið mér aldrei betur.  Þetta virtist ætla að rúlla áreynslulaust áfram en ég svo sem vissi að sú sæla myndi ekki vara að eilífu.Við 15 km fékk ég mér orkugel en ég hafði reynt að grípa vatn á nánast hverri mílu og drekka um hálfa flösku.   Smá verkur fór að gera vart við sig í hægra hné en ég hef stundum fengið svona áður og oftast hverfur þetta eftir smá tíma.  Svo var einnig núna.Við hálft maraþon merkið var maður byrjaður að finna að þetta var farið að taka í.  Aðallega virtist það vera orkubúskapurinn því ég var léttur og eymslalaus í fótum og leið alveg bærilega.  Um þetta leyti er maður að fara yfir Tower bridge og skömmu síðar mætir maður hlaupurum sem eru búnir að fara stóra lykkju sunnan við ánna og eru á feikna hraða.  Sennilega um 2:30 menn.Það var alltaf í kollinum á mér hversu  skyndilega ég rakst á vegg við 28 km í Berlín og ég var farinn að bíða eftir því.  Þá skyndilega við 27 km fer ég að fá magaverkinn sem hafði gert vart við sig á löngu æfingunum.  Nú voru góð ráð dýr því hingað til hafði ég ekki getað hlaupið þetta af mér.  Ég sé kamra við brautina og ákveð að láta slag standa.  Þetta kostar nokkra mínútur en mér leið strax beturí maganum.  Planið hafði verið að komast 30 km og þá myndi ég reyna að klára með því að ganga 100 m  af hverjum km.  Fyrstu 3 km voru samt svo léttir að ég hljóp mílu og gekk 150 metra en svo fór þetta að þyngjast .  Ég var fyrst og fremst orkulaus sama hvað ég reyndi að troða í mig en fann lítið fyrir þreytu í fótum.  Greinilegt nudd hafði þó verið á hæ litlutá en ekki til stórra vandræða.  Síðustu km lét ég eftir mér að ganga þegar mér fannst þörf krefjast en helst ekki meir en 100 m í einu og hlaupa síðan af stað.  Forðaðist að stoppa.  Einhvern tímann við 30 km hafði Garmin tækið misst úr ca 2 km svo það var ekki lengur að marka en mílumerkin voru það sem skipti máli.  Eftir sem nær dró endamarkinu virtist áhorfendum fjölga og hvatningarhrópin þeirra urðu ákafari. Samt er einhvern veginn eins og umhverfið fjarlægist á einhvern hátt og maður einbeitir sér að því að telja huganum trú um að maður geti haldið áfram þrátt fyrir að orkubirgðirnar séu á þrotum.  Það er alltaf til eitt skref enn.  Það voru líka fleiri og fleiri hlauparar sem þurftu aðstoð og ég held ég hafi séð um 5 þeirra borna af brautinni í sjúkrabörum.  Allt í einu blasir við skilti sem segir að það séu 800 m eftir svo 600 og 400 m.  Þá kemur beygja á brautina og í beygjunni er skilti sem segir að einungis 200 m séu eftir.  Það eru ekki erfið spor.  Þegar yfir marklínuna er stigið kemst bara eitt að:  Ég gat það. Í raun er þetta svona einfalt. Það er þessi tilfinning  að hafa gert eitthvað  sérstakt.  Það skiptir engu máli að fleiri tugir þúsunda annarra höfðu líka lokið hlaupinu, það er jafnlangt fyrir alla og þetta hefur maður gert svikalaust.  Það hleypur enginn fyrir mann og hversu góður sem stuðningur áhorfenda er þá er hvet skref þitt eigið. Tíminn 4:33 ekkert að hrópa húrra fyrir en ég hafði löngu ákveðið að reyna að njóta hlaupsins frekar en að vera að keppast við tímann.  Enda leið mér bara stórvel nánast allan tímann og var alls ekki að niðurlotum kominn í lokinn.  Enginn krampi í fótum eins og í Berlín og átti létt með að þramma tröppurnar í neðanjarðarlestinni á eftirÞegar ég hafði fengið verðlaunapeninginn um hálsinn og skilað rafmerkinu (þeir létu mann ganga yfir brú þar sem sátu neðan við starfsmenn með tangir og klipptu af merkin svo maður þurfti ekki að beygja sig, snilld) náði ég í dótið mitt og tók neðanjarðarlestina á hótelið.  Var á leiðinni að hugsa um Laugavegshlaupið sem ég er skráður í í sumar.  Átti ég 13 km inni þegar ég kom í mark? Varla.En koma tímar og koma ráð J

Ósammála

Ég tók þátt í Landsmóthlaupinu í hálfmaraþoni og fannst skipulag vera til fyrirmyndar.  Svo er um fleiri. Keppnisgögnum fylgdi ítarleg leiðarlýsing og fjölmennir, vel sýnilegir brautarverðir beindu mönnum rétta leið.  Fjöldi drykkjarstöðva er alltaf álitamál en í keppnisgögnunum voru einnig tilgreindar allar drykkjastöðvar svo fjöldi þeirra þurfti ekki að koma neinum keppanda á óvart.  Hvað varðar brekkur þá var um að ræða eina stutta brekku í lok hlaupsins sem allir þurftu að hlaupa og þessi brekka þurfti heldur ekki að koma neinum á óvart því hún var hlaupin niður í mót í upphafi hlaups.  Gæti verið að keppandi sem hefur gengið svo nærri sjálfum sér að hún hnígur niður örfáa metra frá marklínu hafi eitthvað ruglast fyrr og villst af leið þrátt fyrir ábendingar brautarvarða?  Það er synd að úrslitin hafi orðið með jafn umdeildum hætti og raun bar vitni en mér heyrist flestir vera á þeirri skoðun að þurfi að bera keppenda yfir marklínu sé það hlaup ekki klárað með löglegum hætti.  Það sem ég held að rugli marga er hversu stutt var eftir.  Það hefði engum dottið í hug að það væri löglegt ef keppandi væri borin síðustu hundrað metra í mark.  Hver síðan úrskurður dómnefndar verður er annað mál og rétt að bíða hans og láta þar með málinu lokið. 

Ósátt við skipulag hlaupsins

Maraþonáætlun

Fór inn á Runners world og sló inn tímann minn í síðasta 10 km hlaupi  ( 48 mín) og reiknaði síðan út 16 vikna áætlun fyrir maraþon.  Þetta er nokkuð stíft plan með mörgum löngum hlaupum en ætti að skila manni í góðu formi fyrir vorið.  Er búinn að breyta úr mílum í kílómetra og lagfæra hér og þar.  Læt fylgja hér með sem word skjal.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Maraþonáætlun fyrir 2009